CHP Ankara Milletvekili Ali Haydar Hakverdi, cezaevinde imamla görüşmek istemeyen tutuklunun tahliyesinin ertelendiğini savundu. Hakverdi, Adalet Bakanı Bekir Bozdağ’a, “İmamla görüşmeyen tutukluların salıverilmesinin ertelenmesi hangi mevzuata veya yönetmeliğe dayanıyor?” diye sordu.
TBMM İnsan Haklarını İnceleme Kurulu ve Hükümlü ve Tutukluların Haklarını Araştırma Alt Komisyonu üyeliğine seçilen CHP Ankara Milletvekili Hakverdi, tutuklu bulunan Müslüm Cevahir Vurucu’nun serbest bırakılmasını savundu. Elazığ, imamla görüşmediği için yapılmadı.
Bakan Bekir Bozdağ’a soru önergesi veren Hakverdi, şu ifadeleri kullandı;
“Dini inancı, dünya görüşü, mezhebi veya etnik kimliği ne olursa olsun her vatandaş kanun önünde eşit haklara sahiptir. Cezaevlerinde her mahkum, duruşmadan uygulamaya kadar eşit haklara sahiptir. Bir mahkûmun imamla görüşmediği için salıverilmesinin ertelenmesi ve bunu terbiyeli davranış şartı olarak görmek, farklı inanç ve dünya görüşüne sahip insanları dezavantajlı duruma düşürür. Yine bu durum laik Cumhuriyet ilkeleri ile örtüşmemektedir. Tutuklulardan Elazığ Cezaevi başta olmak üzere birçok cezaevinde bu uygulamanın yapıldığına dair mektuplar alıyorum. Bu cemaat ve tarikat kadrolaşmasının cezaevlerine de sirayet ettiğini gösteriyor.”
’45 puan yetti, 44.75 puan verdiler’
“Hükümlü M. Cevahir Vurucu ile yapılan görüşmede cezaevinde psikolog ve imamla görüşmediği belirtilmiş ve bu durum durumu iyi olmama durumu olarak değerlendirilmiştir. Teze göre; Meclisin ‘imamla görüşmedin’ demesinin ardından mahkûm bu ilişkiye gülümsedi ve bu kez heyet ‘Gülüşüyor’ dedi. Yönetimi ciddiye almıyor, pişman değilsin!’ infazını yaktı. 26 Ocak 2023’te tahliyesi beklenen Vurucu’nun tahliyesi bir sonraki heyet toplantısına, yani 8 Mayıs 2023’e ertelendi. Hükümlünün ailesinden ve avukatlarından edindiğimiz bilgilere göre, İlgili eyalet meclisi tarafından verilecek 45 puan Vurucu’nun tahliyesi için yeterli olurken, kendisine 44,75 puan verilerek tahliye süresi uzatıldı. Anayasamız, kanunlarımız ve taraf olduğumuz uluslararası sözleşmeler yeterlidir; hiç kimse dini inanç ve mezhebinden dolayı farklı muamele ve yargılama yöntemlerine tabi tutulamaz. Aksi takdirde laik ve demokratik ülke tanımıyla bağdaşmaz.”
